Fílslæti

Fyrir ofan okkur býr fíll eða það héldum að minnsta kosti en nú bendir allt til þess að hér sé á ferðinni eitthvað töluvert stærra og þyngra. Þetta ferlíki vakir allan sólarhringinn og fer aldrei út úr húsi, allavegna ekki svo að við höfum séð til (ætli það komist nokkuð út um dyrnar?). Það æðir um og stoppar sjaldan í meira en eitt andartak. Stundvíslega klukkan 8:00 gefur það frá sér furðulegt suð sem ómar í gegnum loftið hjá okkur. Við gerum okkur ekki alveg grein fyrir því hvort það er að matast eða hvort það er að gera eitthvað allt annað og dularfyllra. Allur dagurinn fer síðan í að færa til húsgögn (með rananum?) og trampa um. Á slaginu 17:30 heyrist hið illskiljanlega suð á ný. Eftir það verður yfirleitt rólegt um stund en síðan hefst næturgangan langa. Hún felst í þungstígu rölti, að öllum líkindum í hring eða eftir fyrirfram ákveðinni braut. Það eina sem getur stöðvað þessa iðju er ef hundur gólar fyrir utan en þá hleypur ferlíkið að glugganum á ótrúlegum hraða.

Svona heldur þetta áfram dag eftir dag, nótt eftir nótt!
Okkur er næstum farið að þykja vænt um .... það (?)

Mál að grilla?

Á sunnudaginn var var planið að grilla á Donauinsel með fjórum félögum Ernis úr þýskubekknum. Daginn áður höfðum við öll farið á kaffihús og ákveðið að grilla daginn eftir því sunnudags veðurspáin var svo frábær . Um morguninn fengum við sms frá japanska píanóleikaranum svo hljóðandi að hún þyrfti að skreppa til Salzburgar til að fara í tíma, þannig að hún kæmist ekki . Eins og ákveðið hafði verið vorum við mætt á Friedensbrücke klukkan tólf en enginn var mættur. Við biðum í góðum félagskap gamallar vændiskonu dágóða stund og löbbuðum síðan allt í kringum stoppustöðina en enginn kunnulegur var sjáanlegur. Nú var kominn tími til að hringja í einhvern og varð rússneski snyrtifræðingurinn fyrir valinu. Hún var heima hjá sér að sminka sig og hafði skilið planið svo að allir hefðu ætlað að hittast klukkan eitt. Þá var málið að hringja í Tyrkjann sem var aðal skipuleggjandi þessa hittings. Hann var steinsofandi þegar við hringdum, (átti víst í deilum við herbergisfélaga sinn fram undir morgun) og var alveg miður sín yfir því að hafa sofið yfir sig, hann sagðist þó koma eftir 15 mínútur.

Þar sem við vorum ansi kaffiþyrst og höfðum ekki mikinn áhuga á frekari samskiptum við vændiskonuna ákváðum við að fá okkur kaffibolla á Café Macdonalds (það var ekki úr mörgum stöðum að velja fyrst það var sunnudagur en undarlegt nokk þá var þarna bara ágætis kaffi að fá). Hæstánægð snérum við til baka þar sem Tyrkinn beið okkar hálfsofandi ofan á dagblaðakassa. Hann var samt hinn hressasti þegar hann sá okkur og furðaði sig á því að enginn væri mættur. Tyrkinn hringdi því í grísku söngkonuna en hún var líka steinsofandi en ekki svo miður sín yfir því, því af einhverjum óljósum ástæðum hafði hún haldið að hætt hefði verið við grill-hittinginn. Hún sagðist samt ætla að koma og hitta okkur aðeins seinna.

Þegar rússneski snyrtifræðingurinn mætti fórum við í Billa (ein af tveim (!) matvörubúðum í bænum sem eru opnar á sunnudögum) til að kaupa mat en þar sem enginn hafði gert ráð fyrir grilli enduðum við á því að kaupa samlokur og jarðarber. Við komum okkur vel fyrir undir stóru tréi við Donau og hámuðum í okkur nestið á milli þess sem við ræddum málin á heftu þýskunni okkar. Það kom í ljós að Tyrkinn hafði átt íslenska kærustu og rússneski snyrtifræðingurinn átti mjög erfitt með að trúa því að svo fámenn þjóð eins og Íslendingar gætu gert eitthvað merkilegt yfir höfuð. Síðan lærðum við heilmikið um hið merka land Rússland og allt um tyrkneskan fótbolta. Þremur klukkutímum eftir að við höfðum sest niður mætti síðan gríska sönkonan með taglprýddan kærasta. Hann er víst dýralæknir og byrjaði á því að segja okkur frá einhverju skriðkvikindi sem við þyrftum að fá mánaðarlega bólusetningu við, helst strax í gær. Þetta kvikindi er víst mjög hættulegt því að ef það bítur mann dofna fyrst útlimirnir og síðan deyr maður! Dýralæknirinn gat ekki lýst þessu kvikindi fyrir okkur því hann vissi ekki hvernig það lítur út og hann vissi bara hvað það heitir á grísku en hann bauð okkur nú samt góðan bólusetningar díl, aðeins 27 Evrur plús læknakostnað.

Eftir þessa ágætu fræðslu (?!) ákváðum við að tími væri kominn til að halda heim á leið enda klukkan orðin margt og við farin að sólbrenna.